Dag 2 Grand Teton National Park

Gisteravond lagen we om half negen al in diepe rust en ik ben eigenlijk om vier uur al wakker. Ik doezel nog even door, maar om vijf uur ga ik op mijn telefoon lezen. Dat wekt Chris dus we maken ons snel klaar erop uit te gaan.

Om zeven minuten voor zes komen we bij Cowboy Coffee aan waar we willen ontbijten. We moeten zeven minuten wachten want ze gaan om zes uur open. We niet eens de eerste klant, een ex-militair, die ook ooit in het Pentagon werkte, staat al te wachten.

Keurig om zes uur gaat de koffie shop open. De militair bestelt gewoon een koffie dus daarna zijn wij aan de beurt. Ik neem de Skinny Pig, ham, ei, tomaat en pesto op een brioche. Daar heb ik een nitro brew met Engelse toffee siroop in. Ze hebben hier heel veel suikervrije siropen, daar mag Starbucks een voorbeeld aan nemen.

Chris heeft een croissant met ei en ham. In de auto eten we het allemaal op. Het smaakt prima en ik eet natuurlijk de brioche niet. Ze konden het niet anders serveren want ik vroeg het eerst zonder brood.

Dan gaan we op pad. Als eerste rijden we de Teton pas over naar Idaho. Dat is een prachtige weg en bij het bord van Idaho nemen we foto's. We rijden even Idaho in zodat Chris kan zeggen dat ze daar ook geweest is.

Terwijl we die foto's maken heb ik per ongeluk mijn telefoon oplader in de overgebleven koffie gedaan. Daardoor krijg ik telkens waarschuwingen dat het nat is als ik probeer mijn telefoon op te laden. Ik doe hem in de autoverwarming want het is maar twee graden buiten. Gelukkig werkt alles niet veel later weer perfect.

De weg naar Grand Teton National Park is weer terug naar Jackson en dan naar het noorden. Voor we het park ingaan wil ik naar Schwabagers Landing. Daar schijnen prachtige reflecties van de Grand Tetons te zien te zijn.

Dat valt allerminst tegen! We hebben geluk met een prachtig blauwe lucht. Het waait wel flink, maar delen van de Snake rivier hier zijn heel rustig. We fotograferen erop los. Chris hoort een fotografe zeggen dat je hier om kwart voor vijf moet zijn voor de zonsopgang. Gelukkig ben ik geen professionele fotografe want dat is me toch echt te vroeg!

Terwijl we daar lopen zijn er allerlei grappige eekhoorntjes. Het blijken Uinta grondeekhoorntjes te zijn. Ze rennen voor ons uit maar het lukt me er een te fotograferen (tussen de foto's onder dit blog).

Onze tocht gaat verder naar het bezoekerscentrum. Dat is enorm! Dat was er zeker niet toen wij hier vijftien jaar geleden waren. Wij willen enkel een kaart van het park en van de faciliteiten gebruik maken.

Niet veel later gaan we het officiele Grand Teton National Park in. De entree bedraagt $35, maar ik heb gelukkig een parkenpas dus we kunnen zo door.

We rijden naar het bezoekerscentrum van Jenny Lake en lopen naar het bootje dat ons naar de overkant zal brengen. Hier betalen we $18 voor een retour. Het ritje over het meer is flink koud want ik krijg een douche over me heen waar ik zit.

Gelukkig duurt het niet lang en beginnen we aan de overkant aan de wandeling naar Hidden Falls. Onderweg komen we langs een andere waterval waar we ook foto's nemen. Hidden Falls is zeer indrukwekkend!

 

Het weer is vreemd, er staat een heel koude wind, maar buiten de wind is het veertien graden en wil ik soms mijn jas uitdoen. De zon schijnt terwijl we naar boven lopen, maar opeens wordt het bewolkt en kil.

We lopen nog verder richting Inspiration Point maar mijn linker knie doet steeds meer pijn. Om een herhaling van twee jaar geleden toen die zo opzwol dat ik niet meer kon lopen te voorkomen zeg ik tegen Chris dat ik wel blijf wachten. Zij loopt helemaal naar boven, maar vertelt bij terugkomst dat ik niet veel gemist heb.

Terug bij het bootje staat dat al klaar en binnen een mum van tijd zijn we weer bij het bezoekerscentrum. We kijken nog even in de winkel maar vinden er niets. De magen rommelen ook intussen want het loopt tegen twaalven.

We rijden naar Dornan's waar we plaatsnemen aan de gezellige bar. Er zijn nog net twee stoelen open want het restaurant zit verder vol. We bestellen allebei de spinaziesalade met gerookte zalm en dat is super lekker! We hebben hier ook mooi uitzicht op de Tetons.

Na de lunch rijden we naar Mormon Row. Daar vestigden een aantal Mormonen zich eind 19e eeuw en de houten huizen en schuren staan er nog. Het is heel pittoresk dus we maken de nodige foto's.

Hier zouden ook bizons moeten zijn, maar daar is geen teken van. We besluiten nog wat verder van de toeristische wereld te rijden in de hoop er een te zien, maar dat is als zoeken naar een naald in een hooiberg.

Bizons zien we vandaag dus niet maar wel pronghorn antilopen. We hopen veel lupines te zien bij Lupine Meadows maar daar is het nog te vroeg voor. We zien er wel een aantal maar nog geen velden vol. Wel zien we een groepje pronghorn antilopen waarvan ik er een, zie ik later, poepend op de foto zet (zie hieronder).

We rijden verder en maken foto's van Mount Moran bij dat uitkijkpunt. We rijden nu naar het noordelijke deel van het park. Bij Signal Mountain Road rijden we naar de top van die berg. Die is 2355 meter hoog en biedt prachtige vergezichten.

Op de weg naar beneden zien we een van de mooiste uitzichten van vandaag. Het Jackson meer op de voorgrond en de Tetons op de achtergrond. Gelukkig voor ons laat de zon zich opeens ook weer zien. Prachtige foto's worden het.

We zijn inmiddels wel een beetje gek van de wind en moe. Het loopt ook tegen vieren. We stoppen nog even bij de Jackson Lake dam aan de rivier maar de fut is op. We gaan inchecken bij de Jackson Lake Lodge.

We krijgen een kamer dichtbij het meer, maar vanwege beren mag je niet wandelen daar. Chris had gehoopt een rondje hard te lopen maar dat gaat niet door. In plaats daarvan lopen we naar de Lodge om te zien wat daar gaande is.

Alweer hebben we geluk met twee open barstoelen met zicht op de bergen. Inmiddels sneeuwt het daar en kunnen we de bergen bijna niet zien. Het is fascinerend hoe snel het weer hier verandert (terwijl ik dit schrijf schijnt de zon onze kamer binnen en zijn de bergen weer helemaal helder).

We beginnen met een cocktail en dan ga ik kijken of we in het goede restaurant kunnen reserveren. Dat lukt niet want we kunnen pas om half negen terecht en dat gaan we niet halen. De Pioneer Grill ernaast is een saaie diner zonder atmosfeer, dus we besluiten van het menu in de lounge te bestellen.

Chris neemt de huissalade en ik de bietensalade met geitenkaas. Die laatste is meer gewone salade met stukjes biet erin. Het smaakt goed. Dan delen we een kaasplankje en een dip van plaatselijke forel gemaakt. Allemaal heel erg lekker en meer dan genoeg.

Intussen zie ik in de verte dieren lopen. De barman zegt dat het elk zijn en overhandigt Chris een verrekijker. Zij is helemaal gebiologeerd door die elk, maar als ik het goed heb gaan we daar de komende dagen nog genoeg van zien in Yellowstone.

Na het eten lopen we nog even door de diverse winkels. Daar zie ik een boodschappentas, die ik wel erg graag wil. Ik ga mijn oude vertrouwde Giant tas ermee vervangen. Een leuke en praktische souvenir is het.

Het is pas half zeven als we teruglopen naar de kamer. Chris neemt weer een bad en ik bel met Rick. We zijn allebei weer doodmoe dus ik denk dat we zonsondergang niet mee gaan maken. We zijn ook weer van plan om voor dag en dauw op te staan dus hopelijk is er wel een mooie zonsopgang morgen.

Hier mijn DSLR foto's van vandaag: