Dag 7: Rijden naar Grand Teton en een mooie wandeling daar

Vannacht heb ik werkelijk heerlijk geslapen! Ongewoon voor mij word ik om tien voor zes wakker en mijn Fitbit zegt dat ik 8 uur en 5 minuten heb geslapen en maar 40 minuten wakker ben geweest. Nu heb ik helemaal niet het gevoel zo lang wakker te zijn geweest dus ik weet niet waar ze dat op baseren.

Chris slaapt nog en ik wacht op de wekker van zes uur. Die gaat echter niet af dus ik wek Chris. We moeten vanochtend weer inpakken en uitchecken dus het duurt allemaal wat langer. Pas tegen zevenen checken we uit, bijna middag voor ons deze week!

Als ontbijt hebben we een van de repen, die ik meehad. We gooien nog wat benzine in de auto, hoewel niet teveel want we hebben voor een volle tank betaald bij Alamo. Dan halen we koffies van McDonald's en sluiten aan in de rij om het park in te gaan.

Inmiddels hebben we onze les geleerd en nemen de rij met auto's, die al betaald of een pas hebben. Dat gaat inderdaad heel snel. We rijden nog een paar stukjes vlak langs de rivier in de hoop otters of bevers te zien maar tevergeefs.

Ook de vele bizons die we gisteren bij de geisers zagen zijn er vandaag niet. We rijden naar het Old Faithful complex voor een pit stop. Ook kijk ik in de winkel of ik iets voor Rick kan vinden en dat wordt een t-shirt.

Bij West Thumb stappen we uit voor een laatste blik op de vulkanische bronnen en het Yellowstone meer. Het is maar goed dat we dit als eerste deden want het is lang niet zo fotogeniek als de andere geiserplateau's.

Dan rijden we terug naar Grand Teton National Park. Dat is een langere rit dan we ons herinnerden. Het is wel heel mooi en als we net het park in zijn komt er een heel dreigende lucht aan. We kijken nog even of Oxbow Bend iets is voor foto's, maar nee.

Er is hier ook een historisch kapelletje uit 1939, helemaal van hout. Chris is katholiek en heeft daar wel interesse in. Ik ook en we kijken er even rond. Chris vertelt dat er altijd een kruis moet zijn en het kapelletje is inderdaad kruisvormig, hoe klein ook.

Gelukkig ontlopen we het onweer door naar het zuiden te rijden. We hebben al enorme trek en om kwart over elf komen we bij Dornan's aan. Daar zijn we niet de enigen maar het is een groot restaurant. Alleen gaat het pas om half twaalf open.

Wij nemen een tafeltje op hun dakterras met een werkelijk schitterend uitzicht op de Tetons en de Snake rivier. We wachten maar half twaalf komt en gaat en niemand. Ik ga het beneden eens vragen en de serveerster belooft naar boven te komen.

Een kwartier later is dat nog steeds niet het geval en Chris gaat eens polshoogte nemen. Nu blijkt dat we ons eten en drinken beneden moeten bestellen. Dan krijgen we een nummer en wordt het wel naar boven gebracht.

Eindelijk is het eten er dan en we vallen er als hongerige wolven op aan. We hebben beiden weer de spinazie salade met gerookte zalm en die smaakt alweer opperbest. Het uitzicht is zo mooi dat we er een tijdje van blijven genieten.

Op een gegeven moment wordt het zelfs te warm in de zon en gaan we verder. Toen ik weer bereik had zag ik dat Kathryn ook graag zo'n boodschappentas van hier zou willen. Natuurlijk zijn we nu net niet meer in het park en hebben ze die tassen niet in de winkels bij Dornan's.

Niet getreurd, we komen in het park langs de winkel bij Jenny Lake. Alleen is het daar een drukte van jewelste en Chris zet me af met de voorwaarde dat ik wat chocola voor haar meeneem.

Gelukkig hebben ze hier de tas, die ik later voor een Yellowstone tas ruil met Chris. Ook vind ik een melk chocolade reep en een huckleberry bonbon om Chris' chocolade wens te vervullen.

Dan zoeken we de parkeerplaats voor de wandeling langs het Leigh Lake op. Dat wordt een mooie wandeling langs het meer en met zicht op Moran, de hoogste berg in dit gedeelte van het park.

Op een gegeven moment staan we aan de rand van het meer en Chris verzucht zoals zo vaak deze reis dat ze zou willen zwemmen. In Yellowstone verklaarde ik haar voor gek want wie weet wat voor vulkanische dingen ze zou tegenkomen.

Maar hier moedig ik haar aan het water in te gaan. Ze heeft haar bikini niet mee maar haar ondergoed ziet eruit als een bikini. Ik wacht dan wel even aan de kant. Dat is een opoffering want het stikt hier van de muggen, die mij allemaal heel lekker vinden.

Het blije gezicht van Chris als ze uit het water komt maakt dat allemaal goed. Ze droogt zich zo goed als het kan af en we lopen verder. Na een half uur irriteren de muggen me zo dat ik terug wil. Chris is het met me eens.

Zolang we maar snel lopen deren ze ons niet, maar ik heb toch een paar kriebelbeten. Het regent ook af en toe maar al met al is het een mooie wandeling. Ik ben wel heel blij terug te zijn op de parkeerplaats en de wc's daar.

Het is al half vier en we verlaten Grand Teton National Park om weer naar Jackson te gaan, Daar besteden we onze laatste nacht net als de eerste bij het Mountain Modern Motel. We frissen ons op en gaan dan het stadje in, maar een paar blokken verderop.

Op het balkon van Caldera Pizza drinken we een cocktail, de laatste van deze vakantie. Dan bekijken we waar we willen gaan eten. Ik had als tip de Blue Lion gekregen maar hun prijzen zijn te hoog voor ons.

Het wordt uiteindelijk Bin 22, een tapa's en wijn bar. Daar strijken we neer op het gezellige terras. Eindelijk is het weer warm genoeg om buiten te eten. Ik heb verse caprese salade, gegrilde oesters met linzen en een potje zalmpate en alles is even lekker!

We lopen terug naar het motel en daar gaan we lekker ontspannen. We hoeven morgen pas tegen elven naar het vliegveld dus geen wekkers of wat ook. De week is voorbij gevlogen en wat hebben we genoten van ieder moment! Iedereen bedankt voor het meelezen!