Dag 4 Lamar Valley en Mammoth Hot Springs

Net voor Chris' wekker afgaat om half zes ben ik wakker. We maken ons klaar wat vandaag niet zo lang duurt want we hoeven niets in te pakken.

Om kwart voor zes staan we dus al buiten en aan de overkant is een Sinclair benzine station. Daar gooi ik de auto voor. Best duur, $3,04 per gallon, maar in het park is het vast duurder (en ja, ik weet het niet duur voor Nederlandse begrippen).

Precies om zes uur parkeren we bij de McDonald's maar we zijn niet de eerste klanten. De korte rij gaat snel en met een koffie en een egg mcmuffin voor mij en een sausage egg mcmuffin voor Chris rijden we tien minuten later Yellowstone weer in.

Ons doel vanochtend is de Lamar Valley, zo'n 125 kilometer rijden. We rijden eerst naar Norris en komen daar in een "Yellowstone file" te staan. Een kudde bizons vindt de weg wel een fijne manier om van A naar B te komen.

Natuurlijk vinden wij deze file niet zo erg en we fotograferen de dieren uit het raam. Heel schappelijk gaan ze daarna op de andere weghelft lopen zodat wij door kunnen rijden. Een aantal dieren heeft wat sneeuw hun vacht want het sneeuwt zacht.

Gibbon Falls is aan onze kant van de weg dus we besluiten dat de eerste stop van de dag te maken. Dat valt niet tegen, het is een mooie waterval.

Verder rijdend zien we telkens kuddes bizons. Soms zijn ze in de verte, soms vlak langs de weg. Chris merkt op dat ik gelijk had dat ze zoveel van deze dieren zou zien. Ook zien we een paar prachtige Sandhill kraanvogels.

Opeens is er een doordringende zwavelgeur en komt er allemaal stoom uit de aarde. Onze volgende stop is de Virginia Cascade, maar dat blijkt een teleurstelling. We kunnen de waterval slechts door de bomen zien en vinden geen goede plek om te parkeren langs de nauwe eenrichtingsweg erheen.

Dan rijden we over de Dunraven pas. Daar komen we boven de sneeuwgrens en Chris is verbaasd dat er in de zomer sneeuw ligt in de bergen. Zij is dan ook nog nooit in een echt bergengebied geweest. Ik vind het zo leuk hoe enthousiast ze is over dit soort ontdekkingen.

Bij Tower Falls stappen we uit om de waterval te fotograferen en als we terugkomen zien we allemaal mensen foto's van iets maken. Bij even navragen blijkt het om een beer te gaan. Natuurlijk moeten wij daar ook naar gaan kijken.

Eerst blijft de beer op goede afstand maar opeens besluit hij naar ons toe te lopen. Er is inmiddels ook een park ranger gearriveerd, die roept dat we afstand moeten houden. Dat is niet makkelijk als het dier op ons pad komt. Officieel moet je dertig meter afstand houden, maar als we dat zouden doen zouden we in het ravijn vallen.

Gelukkig gaat het allemaal goed en na een paar mooie foto's steekt de beer de weg over en verdwijnt in het gewas. De park ranger gaat nog wel met zwaailichten achter een witte auto aan. Wat zij verkeerd deden zullen we nooit weten.

Nu rijden we de Lamar vallei in. Het sneeuwt maar dat maakt het landschap des te dramatischer. Het doet mij wel aan Nieuw Zeeland of Noorwegen denken. Alweer zien we een heel aantal bizons, maar ook pronghorn antilopen. We rijden tot het Yellowstone Institute en keren dan om.

Op de terugweg zien we in de verte drie elk (hoe heten die in het Nederlands) de rivier oversteken. Ook zijn er meer antilopen en natuurlijk bizons. We stoppen bij een uitkijkpunt wat uitlegt dat dit landschap meer dan 12000 jaar geleden door gletsjers is gevormd.  Zo bijzonder!

We stoppen om de versteende boom te bewonderen. Die is er door een heel lang geleden vulkaanuitbarsting. Het is een interessant verschijnsel van 50 miljoen jaar oud. Wat kun je nu nog bekijken dat zo oud is?? Niet veel.

Opeens zien we weer allemaal auto's langs de weg geparkeerd. Het blijkt een moeder beer met haar jong te zijn bij een boom vrij ver weg. Chris heeft een verrekijker mee dus we zien het jonkie de boom in klimmen. Zo schattig, zou het een les van moeder beer zijn? Te ver om te fotograferen maar erg leuk om te zien.

Onze volgende stop is een houten pad langs allerlei leerzame borden over het leven in het noordelijke deel van Yellowstone. We leren over de wilde bloemen, de dieren (waarvan we er toch al heel wat hebben gezien de afgelopen dagen) en hoe de gletsjers hier het landschap vormden. Een heel interessante korte wandeling.

Via een paar mooie watervallen rijden we naar Gardiner. Wraith Falls is een korte wandeling en die is vast zo genoemd omdat het een bijna spookachtige waterval is, zo dun. Dat is de betekenis van "wraith" ongeveer

Undine Falls is de mooiste die we tot nu toe gezien hebben en genoemd naar het sprookje van de la Motte Fouque. Ik heb dat vroeger in het Duits gelezen en het is me altijd bijgebleven. De waterval heeft een toepasselijke naam.

Onze magen rommelen inmiddels en we rijden naar Gardiner aan de noord uitgang van het park om te gaan lunchen. Bij Rosie's Grill krijgen we een tafel in het rustieke restaurant met heel veel hout. Ik bestel een bizon burger zonder brood en met salade. Chris neemt een bord met spaghetti en gehaktballen. Het gaat er allemaal heel goed in!

Na het eten is Mammoth Hot Springs aan de beurt. Ik heb gisteren voor een dollar per stuk brochures gehaald voor de verschillende gebieden. We lopen eerst de lagere terrassen en vooral Canary Spring is prachtig.

Het is best een hele klim en langzaam aan gaan de laagjes kleding uit. Chris loopt zelfs in korte mouwen, maar dat is me nog te koud. Het is maar 13 graden en er staat een koude bries. Toch is dit ongeveer het warmst dat wij het gehad hebben hier!

Op de terugweg lopen we verkeerd en klimmen daardoor nog wat meer. Ik heb dan ook volgens Fitbit meer dan 80 trappen gelopen als we terug bij de auto zijn. We rijden het rondje voor de Upper Terraces nog even, maar die zijn lang niet zo mooi als die waar we langs liepen.

Tijd om langzaamaan terug naar het hotel te rijden. We hebben er al een heel lange en indrukwekkende dag opzitten. Toch stoppen we nog even om Artist Paint Pots te gaan bekijken.

Ook dat is weer een wandeling omhoog. Maar het is de moeite waard. De "modder", die witte gesmolten steen is, bubbelt alsof het kookt. Het is heel leuk om naar te kijken. Kinderen vinden het helemaal fascinerend, die onvoorspelbare modder.

We lopen terug naar de auto en rijden in een stuk door naar West Yellowstone. Natuurlijk kijken we nog wel uit voor wild, maar behalve een bizonkudde in de verte (Chris: "oh, ja, bizons", terwijl ze twee dagen geleden nog bang was er geen te zien) en een kraanvogel is er niets.

Na bijna 12 uur op pad zijn we moe! We strijken neer aan de bar bij Bullwinkles voor ons avondeten. Zoals ik had gehoopt, uit mijn blog van 14 jaar geleden, hebben ze Idaho forel op het menu staan. Chris en ik bestellen dat beiden en het is zo lekker dat we hier een van de komende avonden waarschijnlijk weer heen gaan.

Moe en voldaan lopen we onze hotelkamer binnen. Ik bel met Rick en Chris gaat haar lange bad nemen. Ik schrijf dan natuurlijk dit blog en zet de foto's online. Ook vanavond hopen we weer voor negenen te gaan slapen en morgen vroeg op te staan.  De foto's van vandaag staan hier (Wifi is heel langzaam hier, dus die van de Paint Pots laden niet):